De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. De ziekte kan jarenlang aanslepen en progressief verergeren. Gedrags- en persoonsveranderingen zijn een typisch en tragisch gevolg van Alzheimer, alsook het trieste feit dat patiënten vaak zichzelf én hun naasten niet meer herkennen.
Veel levens worden direct of indirect getroffen door deze vorm van dementie, maar een behandeling is er niet. Tot nu. Amerikaans onderzoek toont na een wetenschappelijke studie aan dat een nieuw geneesmiddel het proces van de ziekte kan afremmen. Om uit te leggen hoe dit werkt, leggen we even in grote lijnen uit wat er in door Alzheimer getroffen hersenen gebeurt: er beginnen eiwitwoekeringen te groeien in het brein. Deze eiwitophopingen vormen een soort afzetting ("plaque"), die stapsgewijs en opbouwend de hersenfuncties verstoort. Het nieuwe geneesmiddel valt precies deze eiwitten aan: de werkzame stoffen hechten zich vast aan de eiwitten en breken ze af.
Dat dit geneesmiddel is kunnen ontwikkeld worden is op zich baanbrekend, maar er moeten toch een paar relevante kanttekeningen gemaakt worden voor we allemaal in een vreugdedans uitbarsten. Het geneesmiddel doet de ziekte van Alzheimer niet verdwijnen of volledig genezen, maar remt de ontwikkeling van de ziekte af. Het medicijn is dus afremmend en niet genezend. Bovendien dient deze afremming plaats te vinden in de eerste stadia van de ziekteontwikkeling. Patiënten die zich al in een vergevorderd stadium bevinden, zijn er niet mee geholpen. Het medicijn bezit geen terugwerkende kracht. De onderzoekers poneren dat deze medicatie tijd wint voor patiënten die zich nog in de beginstadia bevinden. De laatste belangrijke kanttekening is dat de medicatie ook een kwalijke bijwerking kan veroorzaken, namelijk hersenbloedingen. Dit bleek vooral een reëel gevaar te zijn voor patiënten die ook bloedverdunners namen.
Het is dus zo dat de ontwikkeling en de resultaten van dit geneesmiddel vooral wetenschappelijk een erg betekenisvolle doorbraak zijn. De impact is op dit moment dus eerder klinisch revolutionair, dan per direct levensveranderend. Op termijn kan deze ontwikkeling wel absoluut het pad effenen richting behandelingen die een meer voelbare en geleefde impact hebben, en dat is fantastisch nieuws!
Bron: VRTnws
